Ankara’da kim kime dum duma.Kimin eli kimin cebinde.Bir onunla bir bununla.Ne katakulliler, ne numaralar, montajlarTroller, çakallar...Götüren götürenePazar günüKasımpaşalıyla Dersimli kapışıyor.
YA HU ALLAH İÇİNÇIKIN EFENDİCE KONUŞUN
Hangi işi kim nasıl çözecekTartışınTüm televizyon kanalları yayınlasın.Uygar ülkelerde öyle yapıyorlarEskiden bizde de yaparlardı.Şimdiki zamaneler?Tanrı hepimizi korusun!
Oğlum Etem Efe küçükken Stockholm’de bizim semtin metro istasyonuna inerken çocuk arabaları için yapılan iniş yerinden kaymayı pek severdi.
Çocuk arabası için yapılan bölümün iki yandaki tekerlek yuvaları demir çıkıntılıydı.
Etem Efe ayaklarını arka arkaya o oyuğa sokup kay kay yapar gibi, vıızzzt aşağı inerdi. Benim de o demir çıkıntılara poposu üstüne düşecek diye ödüm kopardı.
Bir ayı aşkın süredir İsveç’teydik.
Sakin, sessiz...
Hem de aşırı sakin ve sessiz. Eskiden ufak bir rahatsızlıkta birleşip yaygarayı basarlardı.
Uzun bir süredir Türkiye’deydim. O gürültü, patırtı O curcuna, o hareket O dinamik
O çelişkiler
O çekişmeler O bozuk düzen O düzensizlik O kargaşa Her yerde her şeyde sorun Haksızlık diz boyu Adalet altın mı? Teneke olmasın? Altta kalanın Canı çıksın... “Kim bu cennet vatan uğruna olmaz ki feda...”
İsveç’te yayınlanan “Resimli Bilim ve Dünya Tarihi Dergisi” son sayısında Türkiye tarihini kapak yaptı.
Konuya on iki sayfa yer veren dergi Oğuzların Anadolu’ya gelişini, Osmanlı İmparatorluğu’nun kuruluş, yükseliş, duraklama, gerileme ve çöküş dönemlerini ele almış.
Dergide çöküşün son düğümü olarak Avrupalı büyük güçlerin iç karışıklıklar çıkarması ve azınlıkları kışkırtması gösteriliyor.
Ne olacak memleketin hali?
O gitsin de...
O gitsin de bakarız çaresine... Gitsin de... Sonra!
Bir süredir İsveç’te Malmö’deyim. Aziz Nesin’i düşünüyorum.
İsveç artık bir başka. İsveç sisli
İsveç alacakaranlık.
Sorunlar büyük
Hem içerde hem dışarda.
NATO, AB, ABD...
10. Yıl Marşı’nı söylüyorduk biz zamanlar gururla:
Çıktık açık alınla on yılda her savaştan, On yılda onbeş milyon genç yarattık her yaştan; Başta bütün dünyanın saydığı Başkumandan; Demir ağlarla ördük Anayurdu dört baştan.
Türk'üz, Cumhuriyetin göğsümüz tunç siperi, Türk'e durmak yaraşmaz, Türk önde, Türk ileri!
“Türk milletine herşeyi öğrettim ama uşaklığı öğretemedim”(1) Gazi Mareşal Mustafa Kemal Atatürk
Milas çevre yolunda bir lokantanın önünde durduk. Tabelasında köftesinin meşhur olduğu ve 1965’ten beri hizmet verdikleri yazılı.
“Tam yerine geldik, burada köftenin ve hizmetin hası vardır” deyip daldık içeriye.
İTÜ'lü yerbilimci Prof. Dr. Okan Tüysüz Türkiye’deki fay hatlarının geçtiği 110 ilçeyi açıkladı.
Ben, Muğla Milas Bafa’da oturduğum için kendi bölgemi merak ettim.
Bafa, Aydın-Söke ile Muğla-Milas arasında. Sınır tam Bafa Gölü’nün ortasından geçiyor. Sayın Tüysüz’e göre, Aydın ve Muğla’daki fay hatları şu ilçelerde yer alıyor:
“Bir usta herhangi biri için bir bina inşa eder ve bu binayı uygun bir şekilde yapmazsa; inşa ettiği bina yıkılıp sahibini öldürürse, inşaatı yapan da öldürülür.” Hamurabi Kanunları Madde 229 M.Ö 1972 (1)
Önlem alınmazsa tarih tekerrür eder. Depremler oluyor. Binalar yıkılıyor. “Öyle miydi böyle miydi”, konuşuluyor; zaman geçiyor, yaralar daha sarılmadan bir yenisi meydana geliyor...
27 Aralık 1939 tarihinde Erzincan’da 7,9 büyüklüğünde bir deprem meydana gelmişti. Erzincan depremi dünyanın en büyük depremlerinden ve Türkiye’nin 100 yıllık tarihinin en büyük depremi. 1668’de 8,0 büyüklüğündeki Kuzey Anadolu Depremi’nden sonra Anadolu’da meydana gelen en büyük ikinci ve Türkiye'de en fazla can kaybı olan depremdi. Resmî kayıtlara göre, 116 bin 720 bina tamamen yıkıldı, 32 bin 968 kişi hayatını kaybetti, 100 binden fazla kişi ise yaralandı.
İstanbul gerçekten bir başka. Neler yazıldı neler üstüne... “İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı” diyor Orhan Veli. “Bu akşam bütün Meyhanelerini dolaştım İstanbul’un” şarkısını söylüyor Turhan Oğuzbaş, Avni Anıl’ın bestesiyle... “İstanbul Sokakları”nı anlatıyor
Kurtuluş Türkgüven, Hasan Gencer’in bestesiyle... Nice şiirler yazıldı, besteler yapıldı yedi tepesi için İstanbul’un...
Altın aramaya gelenler oldu taşında toprağında. Kazdılar, talan ettiler. Gene güzel, gene güzel İstanbul. İki anakaranın, iki iklimin bir tanesi.
Türkiye İşçi Köylü Partili Hamza Demirok'un oğlu Muharrem Demirok Köylü Partisi'nin genel başkanı oldu.
Yazının başında gördüğünüz resim İsveç'in başkenti Stockholm'de 1974 yılı 1 Mayıs gösterisinden. Türkler ilk kez 1 Mayıs gösterisine örgüt adı altında katılıyorlar. "Turkiska föreningen (Türk Derneği)" pankartıyla yürüyoruz.
Türk Derneği yönetimini Nisan ayı ortalarında devralmışız. Hemen pankartları hazırlamışız, bir de "Birlik" isimli dergimizin ilk sayısını antika Remington marka daktilomda hazırlayıp kardeş parti İsveç Komunist Partisi (SKP)'de stensille basmışız, dağıtmışız ve SKP'nin başını çektiği Emperyalizme, Faşizme, her türlü baskı ve sömürüye karşı "Birlik Cephesi (Enhets Front)" içinde yerimizi almışız.
“Beşparmak’tan inmem ben
Gümüşlü de mavzerimi vermem ben
El Oğluna Yandım Ben
İsveç’te Türklere ve Türkiye’ye karşı kepazelik üstüne kepazelik yaşıyoruz.
Türkiye’de daha çok Kur'an yakma olayı konuşuluyor. Kur'an yakma olayları yeni değil. Irkçı Rasmus Paludan da ilk kez Kur'an yakmadı. Başta büyük kentler olmak üzere İsveç’in birçok kentinde izinli izinsiz pek çok kez aynı haltı işledi. Hem de Türklerin ve Müslümanların yoğun olduğu yerlerde.
Paludan, 2023 yılına girişini de bu kez Türkiye'nin Stockholm Büyükelçiliği önünde Kur'an yakarak kutladı.
