Asya'nın en popüler 20 hamur işi: Türkiye kaçıncı sırada?

20- NAN-E BARBARİ - İRAN

Nan-e barbari, İran'ın buğday bazlı, mayalı gözleme ekmeğidir. Genellikle, ona hafif altın rengi bir kabuk veren, ancak içini hafif ve havadar tutan bir un olan roomal ile geleneksel olarak fırçalanan uzun oval bir şekle dönüştürülür.

Geleneksel tandır fırınlarında pişirilmeden önce ekmeğe genellikle haşhaş, çörek otu veya susam serpilir. Barbari adı, Hazaras etnik grubuna atıfta bulunmak için kullanılan eski saygısız addan türemiştir. Nan-e barbari hazırlama geleneğini Tahran'a ve İran'ın diğer bölgelerine ilk kez getirenlerin onlar olduğuna inanılıyor.

Bu çıtır ekmek, İran'da bir kahvaltılıktır; en iyi şekilde taze hazırlanmış ve kremalı sürülebilir malzemeler, peynir ve çeşitli taze sebzeler eşliğinde servis edilir.

19- BOLANİ - AFGANİSTAN

Afgan bolani, tipik olarak patates püresi ve ıspanak, taze soğan, balkabağı ve hatta yeşil veya kırmızı mercimek gibi çeşitli diğer malzemelerle doldurulmuş mayasız hamurdan yapılan doldurulmuş, tavada kızartılmış bir gözlemedir.

Afganistan'da bolani sadece popüler bir sokak yemeği değil, aynı zamanda genellikle evde hazırlanır ve genellikle garnitür olarak servis edilir. Geleneksel olarak sıcakken, kişniş turşusu ve chakkah adı verilen kremsi, nane aromalı bir Afgan yoğurt sosu eşliğinde yenir.

18- KULÇA - HİNDİSTAN

Kulcha, buğday unu ile yapılan bir Hint ekmeğidir ve genellikle körili nohut eşliğinde servis edilir. Ekmek bir tandırda veya ızgarada pişirilir ve genellikle üzerine yağ sürülür. Sıcakken servis edilir. Chewy ve yumuşak, aynı zamanda geleneksel bir tavada kolayca pişirilir, bu da onu hem sıradan insanlar hem de kraliyet ailesi için erişilebilir kılar, bu da onun Kuzey Hindistan'daki popülaritesine yol açan bir gerçektir.

17- ETLİ EKMEK - TÜRKİYE

Etli ekmek, Konya şehrinden çıkan pizza benzeri lezzetli bir Türk yemeğidir. Yemeğin adı etli ekmek demektir. Un, şeker, tuz, maya ve yağ ile yapılan ince, çıtır gözleme ekmeğinin üzerine kıyma ve ince doğranmış soğan, domates ve biber konur.

Etli ekmek bazen fırınlanmadan önce üzerine ilave olarak peynir konur. Pişen yemek altın-kahverengi bir renk aldığında, henüz sıcakken daha küçük parçalara bölünerek servis edilir. 

16- TEREYAĞLI SARIMSAKLI NAAN - HİNDİSTAN

Tereyağlı sarımsaklı naan, geleneksel bir Hint ekmeğidir ve naan'ın en popüler versiyonlarından biridir. Un, maya, tuz, şeker ve yoğurttan yapılır. Hamur sıcak bir tandır fırınında piştikten sonra altın naan çıkarılır ve üzerine tereyağı veya ghee sürülür, ardından kıyılmış sarımsak eklenir.

Tereyağlı sarımsaklı naan'ın köriler, tereyağlı tavuk, dal makhani, malai kofta veya shahi paneer gibi çeşitli Hint yemekleri ile servis edilmesi önerilir. 

15- LAVAŞ - TÜRKİYE

Lavaş, birçok gıda uzmanı tarafından Ermeni kökenli olduğu iddia edilen geleneksel bir Ermeni gözleme ekmeğidir, ancak Batı Asya'da (en önemlisi İran ve Türkiye) ve Kafkasya'da (en önemlisi Azerbaycan) iyi bilinir ve hazırlanır.

Hamur buğday unu, tuz ve sadece ekşi maya ile mayalanmış sudan oluşur. Hamur yükseldikten sonra, düz bir şekilde yuvarlanan ve ardından tonir adı verilen bir kil fırının içine tokatlanan küçük topaklar halinde şekillendirilir.

Pişen bazlamalar kuru bir yerde muhafaza edilir ve kullanılmadan önce üzerine su serpilerek esneklikleri geri kazandırılır. Bugün bile lavaş sadece elle yırtılıyor ve ekmek, dürüm veya kaşık olarak kullanılabiliyor. Bu gözleme ekmeğinin Ermenistan'daki önemi, bu gözleme yapmaya uygun kadınların seçiminden başlayarak, kutsamaların kutsal ve zorunlu fısıldanmasına veya hamur yapılırken nazik sözler söylenmesine kadar, hazırlanışının törensel ritüeline yansır.

14- ROTİ CANAİ - MALEZYA

Roti canai, Malezya, Singapur, Endonezya, Brunei ve Tayland'da da tüketilen Hint kökenli un, su, yumurta ve yağ ile yapılan geleneksel bir tavada kızartılmış gözlemedir.

Roti canai hamuru tekrar tekrar katlanır, böylece nihai ürün katmanlı bir dokuya, yumuşak bir iç yüzeye ve çıtır bir dış katmana sahip olur. Roti canai'de kullanılan en yaygın yağ, geleneksel Hint arıtılmış tereyağı olan ghee'dir. Malezya'ya göç eden Hintli işçilerin bu çıtır böreğin tarifini ve yapım geleneğini yabancı ülkeye getirmesiyle yemeğin Hindistan'da ortaya çıktığına inanılıyor.

Genellikle köri eşliğinde geleneksel yuvarlak formunda sade olarak servis edilir.

13- RAMAZAN PİDESİ - TÜRKİYE

Ramazan pidesi, yuvarlak, yassı şekillerde şekillendirilmiş geleneksel Türk mayalı ekmeğidir. Un, su, süt, maya, şeker, tuz ve tereyağı veya zeytinyağı ile yapılır. Geleneksel olarak Ramazan ayında tüketilen ekmeğin özelliği, parmakla hamura bastırılarak yapılan çapraz desenler veya çukurlarla süslenmiş üst kısmıdır.

Ramazan pidesi fırınlanmadan önce tipik olarak çörek otu ve susam serpilir. Günümüzde, yıl boyunca çeşitli soslarla yenilen veya güveç ve güveçlerin sularını temizlemek için kullanılan Türk gastronomisinin temellerinden biridir. Ayrıca kıyılmış etle doldurulmuş geleneksel bir Türk sandviçi olan tombik'in de önemli bir parçasıdır.

12- YEŞİL SOĞANLI GÖZLEME - ÇİN

Yeşil soğanlı gözleme, yağ ve ince kıyılmış yeşil soğan ile katlanmış buğday unundan yapılan mayasız bir Çin ekmeğidir. Dolmalık biber, rezene ve susam tohumları da bu pankekte sıklıkla bulunan malzemelerden bazılarıdır.

Genellikle sıcak olarak servis edilir, parçalar veya dilimler halinde kesilir ve soya bazlı sos ile servis edilir. Yeşil soğanlı krepin kökenleri hala oldukça belirsiz olsa da, yeşil soğanlı kreplerin Hint paratha gözlemesine çok benzemesi nedeniyle çoğu insan bunun Şanghay'da ortaya çıktığına inanıyor .

Eşsiz tadı ve dokusu nedeniyle yeşil soğanlı gözleme, Çin ve Tayvan'daki en popüler sokak yemeklerinden biridir.

11- PİDE - TÜRKİYE

Pide ekmeği, yuvarlak bir cep ekmeğidir ve 4.000 yılı aşkın bir süredir Doğu mutfağının temelidir. Başlangıçta, taze hamur ve maya toplamak için bırakılan hamur kombinasyonu ile yapıldı. Pide, yapımı kolay basit bir gözlemedir, ancak onu doldurma, batırma ve sarma olasılıkları neredeyse sonsuzdur.

Ekmek yüksek sıcaklıklarda pişirilir, böylece yassı hamur hızla genişler ve iç kısımda buharla oluşturulmuş bir cep oluşturur. Pide, biftek, kuzu eti, falafel , kebap veya tavuk için mükemmel bir seçimdir ve geleneksel olarak humus , cacık sosu veya tabouleh  ile eşleştirilir - daha kalın, tek katmanlı, Yunan usulü taşta pişirilmiş bir pide ise. yer fırını.

Tam buğdayla yapıldığında, oldukça besleyicidir ve çok düşük yağ içeriği ile harika bir protein ve lif kaynağıdır. Bugün, bazı modern varyasyonlar arasında avokado ve patlıcanla eşleştirilmiş pide ve sosları daldırmak için mükemmel olan pide cipsleri - pişmiş pide ekmeği yer alıyor.

10- YUFKA -TÜRKİYE

Yufka, un, su, tuz ve zeytinyağından oluşan geleneksel bir Türk pidesidir. Mayasız hamur, kağıt inceliğinde bir kıvam elde edene kadar tipik olarak bir oklava ile yuvarlanır. Yufkanın yufka hamurunun eski bir şekli olduğuna inanılıyor.

Birçok Türk böreğinin hazırlanmasında kullanılabilir ve bir shawarma sandviç için tüm dolguları tutacak kadar sağlamdır. 2016 yılında UNESCO, yufka yapma ve paylaşma kültürünü İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası olarak kabul etti.

 9- BAZLAMA - TÜRKİYE

Bazlama, geleneksel olarak açık hava fırınında pişirilen ve sıcak servis edilen bir Türk pidesidir. Un, su, şeker, tuz, maya ve yoğurttan oluşur. Pişirme sırasında bazlama, eşit şekilde pişmesi için düzenli olarak ters çevrilir. Ekmek genellikle sos olarak kullanılan tereyağı veya zeytinyağı ile servis edilir.

8- NAN-E SHİRMAL - İRAN

Sheermal, maida unu, süt, safran ve maya ile yapılan geleneksel bir İran ekmeğidir. Güçlü safran aroması ve sarı rengi ile karakterizedir. Ekmek geleneksel olarak bir tandır fırınında pişirilir ve tercihen çorba veya kebap ve köri gibi et yemekleriyle birlikte sıcak olarak servis edilir.

Sheermal  adı , temel bileşenlerinden birine atıfta bulunarak, gözleme için hafif tatlı bir tat veren süt ekmeği anlamına gelir. Ek tatlılık için bazı aşçılar hamura kuru meyve eklemeyi sever. Çok sayıda İranlı Hindistan ve Pakistan'a gittiğinde ve ekmek yapımının sırlarını öğrendiğinde, şerbetin Farsça kökleri olduğuna inanılıyor.

7- MANAKİŞ - LÜBNAN

Manakish, Lübnan'ın en sevilen kahvaltısıdır - tipik olarak üzerine zeytinyağı ve zaatar (susam, kekik ve sumak) konulan ve ardından fırında pişirilen yuvarlak, yassı bir ekmek. Diğer soslar peynir, kuzu kıyması, ıspanak veya kızarmış patlıcan içerebilir.

Yemeğin adı, kişinin parmak uçları kullanılarak hamurun bastırıldığı ve işlem sırasında dekoratif bir desen bırakıldığı bir tekniğe atıfta bulunarak, dekore edilmiş veya damgalanmış anlamına gelir. Bazen sevgiyle Lübnan pizzası olarak anılsa da , Lübnan mutfak mirasına yakın zamanda eklenen bir pizzadır, ancak lezzetleri, düşük fiyatı ve hazırlanma kolaylığı nedeniyle kısa sürede en popüler yemeklerden biri haline geldi.

Manakish genellikle fakirler için yiyecek olmakla ilişkilendirilir, ancak toplumun tüm sınıfları tarafından sevilir. Domates, salatalık, yoğurt, peynir veya bir fincan sıcak çay ile birlikte tüketilmesi tavsiye edilir.

6- ÇAPATİ - HİNDİSTAN

Chapati, tam buğday unu, su ve tuzla yapılan mayasız bir gözlemedir. Hamur genellikle ızgarada pişirilir. Hindistan, Bangladeş, Nepal, Pakistan ve Sri Lanka'da son derece popülerdir, ancak ekmek aynı zamanda Afrika ve Güneydoğu Asya'ya da yayılmıştır.

Kenya'da chapati, 19. yüzyılın sonunda Hintlilerin Kenya-Uganda demiryolunda çalıştığı sırada gelmesine rağmen geleneksel bir yemek olarak kabul edilir. Gözlemenin adı, Hintçe tokatlamak anlamına gelen chapat kelimesinden gelir ve hamuru kişinin avuçları arasında tokatlayarak şekillendirmeye yönelik geleneksel yönteme atıfta bulunur.

Çapati çoğunlukla çeşitli yemeklerin yanında tüketilir, ancak gözleme sıvı kıvamdaki yiyecekleri toplamak için kepçe olarak da kullanılabilir. Hindistan genelinde, paneer chapati, turp chapati ve sebzelerle doldurulmuş chapati gibi bir dizi bölgesel chapati çeşidi vardır.

5- GÖZLEME - TÜRKİYE

Gözleme, un, su, maya, zeytinyağı ve yoğurttan oluşan ve pidenin fazla gevrekleşmesini engelleyen bir Türk pidesidir. Et, sebze, yumurta, çeşitli peynirler veya mantar gibi malzemelerle doldurulan hamur sac ızgarada pişirilir.

Başlangıçta kahvaltıda veya hafif bir ikindi atıştırmalığı olarak sunulan gözleme, bugün ülkenin her yerindeki restoranlarda, yiyecek arabalarında ve kafelerde bulunabilen popüler bir fast food statüsüne sahiptir.

4- PARATHA - HİNDİSTAN

Altın-kahverengi renkli, pul pul ve katmanlı paratha, genellikle kahvaltıda tüketilen bir Hint ekmeği türüdür. Adı , pişmiş, katmanlı hamura atıfta bulunan parat ve atta (un) kelimelerinin birleşiminden gelir. Ghee (Hint arıtılmış tereyağı) içinde pişirilmiş tam buğday unundan oluşur ve yuvarlak, üçgen, kare veya yedigen şekillerde gelir.

Parathalar genellikle haşlanmış patates, karnabahar, sarımsak, zencefil, kırmızı biber, paneer veya turp gibi malzemelerle doldurulur. Bazen turşu, yoğurt, ev yapımı Hint turşusu veya et ve sebze körileri eşlik eder. Pencap'ta paratha geleneksel olarak yoğurt bazlı popüler bir içecek olan lassi ile eşleştirilir.

Gözleme, Pakistan'ın Peşaver kentinde ortaya çıkmasına rağmen, çok sayıda sokak tezgahında ve yol kenarındaki lokantalarda bulunabileceği Hindistan'a yayıldı. Güney Hindistan versiyonuna parotta denir. Paratha yemenin başka bir yolu da onu bir boruya yuvarlamak ve çaya batırmaktır.

Çok yönlü, tereyağlı ve aromatik - parathalar sabahları karşı konulmazdır ve bu onların popülerliğinin anahtarı olabilir.

3- SHAOBİNG - ÇİN

Kuzey Çin'de yaygın bir atıştırmalık yiyecek olarak bilinen shaobing, tipik olarak susam tohumlarıyla kaplanmış, katmanlı bir gözleme türüdür. Susam ezmesi ile fırçalanmış çok katlı hamur katmanlarından yapılır ve düzleştirilmiş bir ekmek rulosunu andırır. Shaobing, Shandong eyaletinde ortaya çıktı, ancak bugün ülke genelinde çok sayıda sokak tezgahında bulunabilir.

Aslında, bölgeye bağlı olarak, shaobing birçok farklı şekilde yapılabilir. Güney Çin'de, soya sütü veya çay ile servis edilen ve genellikle kırmızı fasulye, siyah susam veya hünnap (kırmızı hurma) ezmesi gibi tatlı dolgularla doldurulmuş popüler bir kahvaltı seçeneğidir.

Kuzeyde Çinliler lezzetli dolguları tercih ediyor: rousong (kurutulmuş domuz eti),  char siu (kavrulmuş domuz eti) veya çeşitli tavada kızartılmış kıyılmış et ve sebzeler. Ancak, Kuzey Çin'in temel ürününün buğday olduğu düşünülürse, shaobing sadece bir sandviç olarak değil, ana yemeklerin yanında genellikle pirinç yerine servis edilir.

2- NAAN - HİNDİSTAN

Naan, kökleri Hindistan'a dayanan, çiğneme dokusuna sahip, benzersiz ve popüler bir gözlemedir. Naan'ın ilk belgelenmiş izleri, bir Hint-Fars şairi olan Amir Kushrau'nun M.S 1300 notlarında bulunur. Adı Farsça ekmek anlamına gelen kelimeden gelmektedir. Naan başlangıçta Delhi'deki İmparatorluk Mahkemesinde iki versiyonda yapıldı - naan-e-tunuk (hafif ekmek) ve naan-e-tanuri (bir tandır fırınının taş duvarlarında pişirilir).

Tandır fırınında pişirilen beyaz un, maya, yumurta, süt, tuz ve şekerden oluşur. Tipik gözyaşı damlası şekli, hamurun tandır duvarlarında pişerken sarkmasıyla elde edilir. Pek çok Hint köyünde, tüm yerel halkın naan pişirebilmesi için köyün ortasına yerleştirilmiş ortak bir tandır vardı.

Kulcha (gözleme, fındık ve kuru üzüm, patates veya soğan dolgusu ile doldurulur) ve üzerine tereyağı ve ezilmiş sarımsak eklenmiş sarımsak naan gibi birçok naan çeşidi de vardır. Geleneksel olarak, naan fırından sıcak olarak servis edilir, hafifçe kavrulur, üzerine ghee - Hint arıtılmış tereyağı sürülür ve genellikle çeşitli yemeklerin yanında tüketilir.

1- ROTİ - HİNDİSTAN

Roti, tam buğday unu ile yapılan yassı ve mayasız bir ekmektir. Geleneksel olarak Hint mutfağında önemli bir kap olan tava adı verilen demir ızgarada pişirilir. Hint mutfağında roti, pirinç kadar önemlidir. Kökeni ile ilgili birkaç teori var.

Maida ile yapıldığında İran'da icat edildiği ve bugünkü rotilerden çok daha kalın olduğu söylenir. Başka bir teori, mayasız ekmeğin temel gıda maddesi olduğu ve buğday üretiminin bol olduğu Doğu Afrika'dan Hindistan'a geldiğini söylüyor.

Ayurveda, onu Hindistan'ın Vedik dönemine kadar götürür. Kökeni ne olursa olsun, roti günümüzde tüm dünyada, Pakistan, Nepal, Sri Lanka, Maldivler, Güney Afrika ve Güney Asya gibi ülkelerde popülerdir.

Temel roti'nin chapati, makki di roti, tandoori roti ve roti canai gibi birçok çeşidi vardır. Genellikle köriler de dahil olmak üzere çeşitli yemeklerin eşlikçisi olarak kullanılır ve Karayipler'de yaygın olarak sandviç sargısı olarak kullanılır ve sokak yemeği olarak tüketilir.

Kaynak: www.tasteatlas.com/asia