İsviçre Komünistleri gıda egemenliği için çiftçileri ve çevrecileri birleştirdi

İsviçre, kanton adı verilen 26 eyaletten oluşan federal bir ülkedir. 26 İsviçre kantonunun her biri kendi anayasasına sahip birercumhuriyettir. 13 Haziran 2021 Pazar günü İsviçre'nin İtalyanca konuşulan güneyinde halk, Cumhuriyet ve Kanton Ticino’nun Anayasasının değiştirilmesine yönelik İsviçre Komünist Partisi'ninönerisini kabul etti.

Anayasa'nın 14. maddesi kanton tarafından çabalanacak toplumsal hedefleri gösterir. Bu sosyal hedeflerden bazıları şunlardır:

- Herkesin kirası ödenebilecekuygun bir ev bulabilmesi

- Herkesin iyi gelirli bir işe sahip olabilmesi

- Kadınların doğumdan önce ve sonra gerekli ekonomik güvenlikten yararlanabilmesi

- Doğal çevrenin gelecek nesiller için korunması

- vb.

Bunlar belirsiz kavramlar. Çoğu zaman kapitalist ve liberal bir sistemin gerçekten tutamayacağı iyi vaatleridir: yanılsamalara kapılmayalım! Ancak bunlar Anayasa'ya bağlı oldukları için önemli hedeflerdir ve bu nedenle siyasi olarak sol, kendilerine mümkün olduğunca saygı duyulmasında ısrar eder.

Ancak bundan böyle, Ticinokantonunun-İsviçre Konfederasyonu yasalarına uygun olarak- kendisine daha bir yeni sosyal hedefi daha belirlemesi gerekiyor: Komünistlerin talep ettiği ve halk tarafından onaylandığı üzere bu "gıda egemenliği"dir. Komünistlere sadece iki parti karşı oldu: Halk Partisi'nin (SVP-UDC) neo-liberal milliyetçileri ve her zaman büyük Atlantik yanlısı kapitalizmi temsil eden Liberal Parti'nin (FDP-PLR) burjuvaları.

Bu, üç açıdan tarihi bir başarıdır:

1) Sayısal olarak: vatandaşların%62'sinden fazlası "gıda egemenliği" önerisini onayladı ve bu nedenle İsviçre Komünist Partisi'nin haklı olduğunu kanıtladı!

2) Sembolik bir bakış açısıyla: 77 yıldırörgütlü bir halde var olan Marksistler Anayasa'yı değiştirme girişimini bugüne kadar başaramamışlardı!

3) Siyasi açıdan: İsviçre Komünist Partisi son zamanlarda diyalog kuramayan iki dünyayı birleştirebildi: Ekoloji ve tarım.

Ne yazık ki, İsviçre'deki yeşil partilerde faaliyet gösteren birçokekolog çiftçilere karşı: Arazide çalışanlara karşı yapılan bu küçük-burjuva ekologluğu yıkıcıdır. Devrimcilerin görevi ise tarım işçilerinin ve doğayı savunanların taleplerini birleştirmektir. Aslında hem işçi olarak çiftçiler hem de doğa büyük küresel sermaye tarafından sömürülüyor.

Komünist Parti Liderliğinin genç bir üyesi olan ZenoCasella, yakın tarihli bir makalesinde, "gıda tüketiminin kârının büyük bir kısmının büyük distribütörlerin ve çiftçilerin cebinde sadece kırıntılar bırakan ve fiyatları halkın erişemez hale getiren tarım-gıda endüstrisinin cebine nasıl girdiğini" haklı olarak açıkladı. Yani sadece zor olan üretmek değildir, aynı zamanda sağlıklı ve sürdürülebilir bir şekilde beslenmektir.

"Gıda egemenliği" bu dinamiği kırar ve üretim dünyasını tüketim dünyasına yaklaştırır, her ikisini de korur: yani tarım işçilerinin emeğine adil bir değer kazandırır, doğrudan satışları ve kısa tedarik zincirlerini teşvik eder; yerel üretimi savunur ve ithal ürünlerin yerel ürünlerle aynı kalite kriterlerini karşılamasını sağlar.

Bu nedenle toplumun ilerlemesine talip olanların hedefleri, yeşil partilerin yaptığı gibi toprak işçilerideğil, büyük işlemciler ve büyük dağıtım şirketleri olmalıdır, böylece yurtdışından ürün satın alma şantajı olmadan hammaddenin bedelini dürüstçe öderler. Komünist Mv.Lea Ferrari buna ikna oldu ve düzenlediği basın toplantısında gıda egemenliğinin "küçük yerel çiftlikler ile büyük yabancı çiftlikler arasındaki güç dengesini yeniden dengelemeye izin vereceğini" açıkladı.

Tüm bunlar artık Cumhuriyet Hükümeti'nin ve kanton Ticino'nun çevre ve tarım alanındaki tüm siyasi kararlarında dikkate almak zorunda kalacağı sosyal hedeflerden biri haline gelmiştir. Devrimciler artık gıda egemenliği ilkesine ciddiyetle uyulmasını sağlamalı ve hatta uygulamaya koymak için önerilerde bulunmalıdır.

İsviçre Komünist Partisi sayesinde, Cumhuriyet ve Kanton Ticino Avrupa'da "gıda egemenliği" kavramını Anayasa'ya dahil eden ilk bölgedir. Bu reform, çok sayıda köylü organizasyonunun İsviçre Komünistlerinin önerisini ülkelerinde de nasıl uygulayacaklarını anlamaya çalıştığı İtalya'da da coşku uyandırıyor.