Soner Yalçın yazdı: Erdoğan'ın karşısına 'Erdoğan' çıkarılarak zafer kazanılmaz!

Soner Yalçın'ın Sözcü'deki "Kazanarak kaybetmek" başlıklı yazısı şöyle:

"Yanıtını bir türlü bulamadı­ğım sorum var:

Saadet Partisi, cumhurbaş­kanı adayı olarak Abdullah Gül üzerinde neden bu kadar duruyor?

Ardından hemen şunu ekli­yorum:

SP'ye bunu CHP yöneti­mi mi dayatıyor?

Konuyu şöyle açayım:

Tam 30 yıldır Milli Gö­rüş hareketiyle ilgili gazeteci­yim.

Tarih: 15 Şubat 1988.

Devlet, Güneydoğu'da PKK karşısına “İslam birleşti­rir” mantığıyla “Kürt-İslam Sentezi” çıkarmaya çalışı­yordu. Erbakan liderliğinde Refah Partisi (RP) bu projenin neresindeydi?

O dönem çalıştığım 2000'e Doğru dergisi beni Güney­doğu'ya gönderdi. 20 gün bölgede kaldım, partinin yöne­ticileriyle görüşmeler yaptım.

RP ile “resmi” olarak ilk kez böyle tanıştım. Zamanla Erbakan ve diğer önde gelen isimlerle sohbet- röportaj yap­ma olanağı buldum.

En sonunda “Eziyet Edi­lerek Yalnızlığa Yüksel­tilen Bir Siyasal Liderin Portresi: Erbakan” kitabımı yazdım…

Yani…

Milli Görüş hareketini bilen gazetecilerden biri olarak şunu soruyorum:

Düşünsel değerlerinden taviz vermeyen, inadın-sabrın adı olan bu 50 yıllık politik hareket popülizme yenik mi düşüyor?

Hayır! Meseleyi A. Gül'ün “arkadan hançer saplamasına” filan getirecek değilim. Konuyu kişiselleştir­me taraftarı değilim. Ne yazık ki…

Son yıllarda sıklıkla kar­şılaştığımız yüzeysellik­le kavramlarla düşünmüyor, sadece kişilerin nitelikleri üzerinden konuları ele alıyo­ruz. Bu bizi “asıl” meseleler­den uzaklaştırıyor.

Soruma dönersem…

A. GÜL KAZANIR

Recep Tayyip Erdoğan…

Abdullah Gül…

Sandıkta karşı karşıya gelse­ler kim kazanır?

Bence, ikinci turda A. Gül zafer kazanır!

Peki…

“Kazanmak” ne demek?

A. Gül, devleti yönetmeye başlayınca ne yapacak?

Siyasi-ekonomik politikaları ne olacak?

Nasıl bir Türkiye tahayyül ediyor?

Ah! Bu toprakların bulaşıcı hastalığıdır; yine gelip geçi­ci- hiçbir kalıcılığı olma­yan popülist sunumlar ya­pılıyor!

Örneğin… Özgürlüğün yokluğu ona ne kadar ihtiyaç duyulduğuna bağlıdır. Gazete okumayanlara basın özgürlü­ğünün olmadığı ne derece etki yapar?

Panel değil, seçim yapılı­yor! İktidarı almak için idealist değil, realist olmak şart. Neyse, dağıtmayayım.

Amaç salt iktidar olmak ise SP/Temel Karamolla­oğlu, AKP/Erdoğan'ın ittifak teklifini neden kabul etmedi?

SP ittifaka yanaşmadı çünkü SP ile AKP arasında siyasi-i­deolojik farklılıklar/ çelişkiler var. Peki…

A. Gül ile SP arasında yok mu?

Uygulanan politikalar değil; sadece yönetme biçimi/kabalığı/hoyratlığı konusunda Erdoğan ile Gül arasında fark var. Yoksa…

İkisinin de “boyaları dökü­len” neoliberal ekonomik- si­yasi projelerin savunucusu olduğu sır değil.

Şunu bilmek için kahin olmaya gerek yok:

Seçimden sonra Erdoğan “acı reçeteyi” yoksullara içirecek ve kazandığında A. Gül de başka tavırda olma­yacak. Tarımdan sanayiye, maaşlardan ücretlere Erdoğan ile A. Gül arasında hangi fark­lı iktisat politikaları var? Yok.

Ayrıca şu hakikat var:

YİNE AYNI “YENİLİKÇİ”

FETÖ ile mücadele­de SP, Erdoğan'a mı, A. Gül'e mi yakın?

ABD-AB-İsrail'e tavır konu­sunda SP, Erdoğan'a mı, A. Gül'e mi yakın?

Rusya-Çin/Avrasya yakınlaş­masında SP, Erdoğan'a mı, A. Gül'e mi yakın?

Ulusalcılık konusunda SP, Er­doğan'a mı, A. Gül'e mi yakın?

Örnekleri sıralamaya gerek yok; Erdoğan'a yakın! O halde A. Gül ısrarı niye?

İşin özünde SP'nin, hem Er­doğan'a hem de A. Gül'e kar­şı çıkan parti programı var:

SP, halkçı'dır, milli'dir, “ku­marbaz” finans sisteminden değil üretimden yanadır.

SP, A. Gül'de -2002 süre­cinden farklı- hangi yaratıcı radikal dönüşüm fikri bul­du?

14 Mayıs 2000 kongresini çoktan unutup 18 yıl sonra başa mı döndü?

SP, A. Gül'ün yine yeni­den “yenilikçi” olarak politik arenaya sürülme zokasını bu kez yuttu mu? Kazanmak, geri dönmemektir!

Evet, 30 yıldır takip ettiğim Milli Görüş'ü anlamakta zor­lanıyorum. “Neoliberalizmden başka seçenek yok” diyen A. Güllere karşı, yıllardır yiğitçe mücadele veren SP, şimdi bizlere bu politikaların baş savunucusunu “adayımız” diye nasıl gösterir?

Evet, mesele salt “kazan­mak” mı?

Görüş ve hedefinden her daim emin olan SP'nin de si­yasi mühendisliğe yenik düşmesini anlayamıyo­rum. Nasıl bu derece savrul­dular?Kısa vadeli sonuç bekleyenler gibi kendilerini yenilgi ruhuna mı kaptırdılar?

Siyasi bağımsızlığını sonu­na kadar koruyan Erbakan'ı unuttular mı?

“Yeni” modasına mı uydu­lar; “Yeni Milli Görüş!”

Toparlarsam:

Erdoğan ile A. Gül sandıkta karşı karşıya gelirse A. Gül kazanır.

Ve fakat bu aslında, kaza­narak kaybetmektir.

A.Gül kazanır ama Türkiye kazanmaz! Sadece “2002 ayarlarına” döneriz!

Bakınız:

Umutsuzluk iyi değildir; yeniden yeniden üretilmesi gerekir.

SP, geleceği öldürmeye çalışanların oyununa gelme­melidir.

Bağımsızlıktan-emekten yana yeni bir toplumsal dü­zenin partisi olmaya devam etmelidir.

Erdoğan'ın karşısına “Erdoğan” çıkarılarak zafer kazanılmaz!"

ulusal.com.tr