Fazıl Say'dan 9 Eylül'de duygu dolu mesaj

9 Eylül 1919 tarihinde emperyal güçlerin İzmir'den kovulması vesilesiyle kutlanan günde geçtiğimiz haftalarda annesini kaybeden Piyanist, Bestekar Fazıl Say'ın sosyal medya hesabından paylaştığı ileti dikkat çekti.

Say'ın mesajı şöyle;

9 Eylül; sevgili annemin doğumgünü. 2 hafta önce vefat eden annem İzmir’lidir, üstelik bizler için çok anlamlı bir gurur günü,İzmir’in kurtuluş günü, yıllarca süren kurtuluş savaşının artık kazanıldığı gün. .

2012’deki ilk demans krizinden itibaren, her ay en az bir kere annemin yaşadığı Bodrum’a gittim, doktorlar annemin bu hastalıkla bakımevinde değil evde kalmasını tavsiye etmişlerdi.

2 bakıcımız oldu hep, ayrıca Bodrum’a kış konserleri de koyuyordum, bazı gidişlerimde hem annemi ziyaret ediyor hem de artık şehirleşen Bodrum’da kış ortasında kültür merkezinde konser veriyordum.

Yaz aylarında zaten her yıl D Marin Turgutreis Doğuş festivalinde bir projem ile yer almaktaydım.

2014, annemin Alzheimer hastalığının orta devresiydi, unutkanlıkları çoğalmaktaydı ama insanlarla hala sohbet edebilmekteydi.”Sait Faik” üzerine bir eser bestelemiştim, annemin geldiği son konserimdir,

d-marin 6000 kişilik, konserden 1 saat önce en ön sırada annem provayı izliyordu, işimiz bitince bu eserin başrollerindeki Demet Evgar @temedragve ve Songül Öden’le @sngloden tanıştırmıştım. Annem onları çok sevdi ve sohbet esnasında ;”biz küçük, 3 kişilik bir aileyiz,oğlum, torunum ve ben”dedi.

Bodrum’da tatlı bir rüzgarın estiği o akşam, Demet ve Songül’de etkilenmiş, hatta biraz da duygulanmışlardı.

Daha sonra biz kulise çekildik, bana anlatılana göre, annem o en ön koltukta oturmuş kalmış, görevliler ona asıl yerine geçmesini söylediklerinde de inat etmiş, “ben burada oturacağım oğlumun konserini buradan seyredeceğim” demiş, kimse annemi kaldıramamış. Festivalin sahibi Ferit Şahenk konseri izlemeye gelince, durumu anlamış, annemi çok onurlandırmış ve elini öpmüş anlatılana göre, annemin bir türlü kalkmadığı kendi yeri yerine biraz daha arkalarda bir yere oturmuş.

Alzheimer “unutmak” üzerine , çok yorucu bir hastalıktır, günümüz insanında arttıkça artan, çözümü olmayan bir bela, önce okuma yazmayı unutur, anlamayı unutur, anlatmayı unutur, çevresini unutur, oğlu hariç tüm insanların kim olduğunu unutur, dertlerini de unutur, sonra sırasıyla yürümeyi, hareket etmeyi, yemek yemeyi, en son evrede nefes almayı unutur, daha da ötesinde yaşam hücreleri yaşamayı unutur.#fazılsay

Müge Hatice Yönter

ulusal.com.tr