Lütfen yazıyı okurken bu yazının Eylül 2007’de yazıldığına dikkat buyurun.
Okuyanlarım, “kardeşim senin İran’dan başka derdin yok mu?” diye düşünebilirler. Aslında benim İran diye bir derdim yok. Türkiye diye bir derdim var. Şunu çok net görüyorum. Amerika İran’a hiçbir şey yapamaz. Neden mi? İran’ın Türkiye gibi Avrupa Birliği problemi yok. Yönetimini Avrupa’ya terk etmemiş. Maliyesini IMF’e bırakmamış. Özelleştirmeler ile bütün kaynaklarını yabancılara teslim etmemiş. Ordusunu NATO gibi emperyalist ülkelerin çıkarlarını korumaktan başka görevi olmayan bir kuruluş ile bağlantılı hale getirmemiş. Yönetim kademelerinde Amerika’nın uzantıları yok. Medyası Amerikan uşağı değil. Sermayedarları Amerikan yanlısı değil. İnsanını Avrupa’ya gireceğim aldatmacası ile avutup dirençsiz hale getirmiyor. Kendi gücünü kendinden alıyor. Bağımsızlığına ölesiye bağlı bir halkı var.
Avrupa mandacılığı hayalleri gütmüyor.
Kendisini savunan halkıyla bütünleşmiş bir devlete hiç kimse bir şey yapamaz.
Efendim mollalar varmış vs. O beğenmediğin mollalar ülkesini savunmak için ne gerekirse onu yapıyorlar. Teslimiyetçi olmuyorlar. Bizim Amerikan işbirlikçileri de esas itibarı ile buna kızıyorlar. İstiyorlar ki -Türk yöneticileri gibi- Amerika ve AB ne ister ise İran onu yapsın.
366 yıldır yani Kasr-ı Şirin Anlaşmasından bu yana iki ülke arasında önemli bir sorun yaşanmamış. İran ve Türkiye’yi birbirine düşman etmeye çalışan Batı .
Amerika biliyor ki Türkiye olmadan hiçbir şey yapamayacak. Iran halkı üzerinde psikolojik savaş uygulayamıyor. Türk Devletini kışkırtabilmesi için önce Türk halkını hazırlaması gerekiyor.
Elindeki medyayı kullanarak İran’a atışlar yaptırıyor. İki aydır yoğunlaşan bu saldırılar yavaş yavaş zemin kazanıyor.
En aklı başında dediğimiz insanlar bile “ama onların nükleer silahı olursa bize tehdit olur” diyebiliyor. Sen İncirlik’te yıllarca Amerikan nükleer bombalarını barındırırken aklın nerede idi. Şimdiye kadar Amerika’dan başka nükleer bomba kullanan oldu mu? Sorusunu sorduğunuzda “a evet” diyorlar. Hemen arkasından “ama onlar laik değiller” cümlesi geliyor. Amerika laik de ne oluyor. En büyük vahşeti o işliyor. Eğer İran’da emperyal davranış gösterirse ona da karşı çıkarız. Ancak, acil sorun Amerika gibi bir cinayet makinesinin Ortadoğu’dan çıkması gerekir.
Bizim medyamız iki aydır İran’ı vuruyor. Amerika’nın Büyük Orta Doğu Projesinde ki yerlerini aldılar. Bilmiyorlar ki İran’a bir şey olmayacak. Böyle bir savaştan sonra birliğini ve dirliğini yitiren Türkiye olacaktır. Federasyon ondan sonra gerçekleşecek. Türkiye’de iç kargaşa o zaman çıkacak.
İran’a vuranlar Türkiye’ye vurmaktadırlar. İran bu işten ufak sıyrıklar ile atlatabilir. Hatta güçlenerek çıkar. Olan Türkiye’ye olur. İran’a vuranlar biraz da meseleye Amerika’dan değil de Türkiye’den baksınlar. Laiklik tabi ki önemli.
Laikliği düşünelim derken Bağımsızlığı kaybetmeyelim. Bağımsızlık olmaz ise laiklik hiç olmaz. Türk halkındaki Amerikan aleyhtarlığı %90 iken, İran/Türkiye anlaşmazlığı yaratmak isteyen hiçbir işbirlikçi başaramaz. Hatta başta BOP’un eşbaşkanları bile olsa.
2007-09-25,
On yıl önce yazdığım bu yazıda, işaret etmeye çalıştığım İran düşmanlığının, aslında Amerikancılar tarafından üretilen bir fitne süreci oldu olduğu yönündeydi.
Bu günlerde, yani Rusya İran ve Türkiye birlikteliğine vuralar gene Amerikancılardır. Haşdi Şabi düşmanları gene Amerikan canisinden yana olanlardır. Çok uluslu şirketlerin ortaklarıdır.
Çok şükür, Mollalar İran’a diyenler artık yok. Çünkü CIA’nın suikastlarını İran’a yükleyerek epey yol almışlardı. Lakin 15 Temmuz darbe girişimi herkesin az da olsa aklını başına devşirmesine yardımcı oldu.
Bülent Esinoğlu
ulusal.com.tr