Bu kararın karşısında durmalıyız! Getirsinler bütün karanlıklarını, meydan okumalıyız!

15 Temmuz 2013 günü bu köşede çok önemli bir haber yer alıyordu. Hallacı Mansur’un, Yargıtay 9. Ceza Dairesi’ne yolladığı mesajı ele geçirmiş ve yayınlamıştık. Mansur, şunu bildiriyordu:

“Her hakikat bir fedai ister. İlk kıvılcım yakanlardır, en yüce fedailer.”

Hallacı Mansur’u olmayan bir Ortaçağ olur mu

Öyle anlaşılıyor ki, mesaj nedeniyle suç duyurusunda bulunulmuş. Polis, derhal Hallacı Mansur’un yakalanması için seferber edilmiş. Her tarafı aramış, bulamamışlar.

Ancak Hallacı Mansur’u olmayan bir Ortaçağ olur mu? İşte bulduk diye Prof. Dr. Renan Pekünlü’nün derisini yüzdüler.

Niçin diyeceksiniz?

Pekünlü, Galile gibi, Papa Hazretlerine “Meğerse dünya dönmüyormuş, ben dönüyor sanmıştım” demedi. Olay budur. “Türbanlı öğrenciyi derse almadığı için, eğitim hakkını engellemek” gerekçesi, bahanedir. Dünyayı öküzün boynuzunda durduranların tahtlarının güvenliği, o cadı kazanlarıdır. Onlar, Nesimi’lerin derisini yüzmeden, Iordano Bruno’ları odunların üzerine çıkarıp yakmadan karanlık saltanatlarını sürdüremezler. Rasathaneleri yıkacaklar; çünkü yıkmazlarsa Rasathanelerde onların yıkımı gözlemleniyor. Olayın esası budur.

Rennan Pekünlü kimdir?

Uzay bilimcisi. Ege Üniversitesi Astronomi Bölümünün profesörü.

Onu tanıyan bilim adamları şöyle anlatıyor: “Renan Hoca, tam bir bilim insanıdır. Uzay biliminde çalışmalarıyla uluslararası bir kimliktir. Ender insanlardandır, çünkü bilim ile özel yaşamını birleştirmiştir. Düşünen, sorgulayıcı bir kişiliği vardır. İnsanlara son derece saygılı, centilmen bir beyefendidir. Türkiye’deki gelişmeleri Renan Hoca’dan takip edebilirsiniz. Uzun yıllar hedef olmuş, kananlık kuvvetlerle mücadele etmiştir. Teslim olmamıştır.” (26 Temmuz 2013)

İşte asıl gerekçe bu kimliktedir.

Ölmek, bu hükmü vermekten daha onurludur

Yargıtay 4. Ceza Dairesi’nin gerekçesine henüz ulaşamadım. Hukuk adına hangi kılıflar yaratılmıştır, onu da göreceğiz.

Ama şunu biliyoruz: Papanın da bir hukuku vardı. Cadı avları da hukuka dayanıyordu. Rasathaneler fetvalarla yıkılıyordu. 16. yüzyıl Anadolusunda Şeyhülislam Ebussut Efendi’nin “boyunlarının vurulması caizdir” hükümleriyle “Bedrettinliler” aranıyordu. Mustafa Kemal’e idam hükmü verenler de yargıçtı.

Ama “bunlar olur” diyemeyiz. “AKP devrinde olağandır” diye katlanamayız. Cumhuriyet yurttaşıysak, cesur bir bilim adamının Cadı Avı zihniyetiyle iki yıl bir ay hapislere atılmasını kabul edemeyiz.

Bu kararlar, yalnız o kararları verenler için değil, bu kararlara boyun eğenler için de, utanç belgeleridir. Tarihe böyle geçmiştir ve hep böyle anılacaktır.

Bir yargıç, böyle kararlar vereceğine ölümü yeğler, yeğlemelidir.

Bu kararın karşısında durmalıyız!

Toplasın getirsinler bütün karanlıklarını, bütün zebanilerini, meydan okumalıyız!

Hakikat ve adalet cesaret ister

Hallacı Mansur, Yargıtay’a yolladığı mesajında, “Her hakikat bir fedai ister” diyordu. Prof. Dr. Renan Pekünlü gibi hakikatin peşine düşenler, bunun bilincinde olmuşlardır.

İnsanlık tarihi, hakikatin boynunu vuran mahkeme kararlarıyla doludur. O hükümleri vermek için, cesarete gerek yoktu, hakikat düşmanlarının saltanatına sadakat yeterli nitelikti.

Rennan Pekünlü, hakikatin yoluna baş koymuş, bu kararlar ona vız gelir. Namuslu olmadan bilim yapılamıyor, bunu herkesten iyi biliyor. Bu hükümlere yukardan bakan yüksek bir ahlâka sahip. Haksızlıkları, adaletsizlikleri göğüsleyecek kişiliktedir.

Herkes ve en başta adalet acınacak halde

Ancak acınacak durumda olan, toplumdur. Rennan Pekünlü hakkında verilen hükümden sonra, bugün herkes acınacak haldedir. En başta da adalet!

Hakikati ve adaleti yerine getirme cesaretinden yoksun olan bir yargı, Danıştay Hakimi Mustafa Yücel Özbilgin’in cesedini yerde bırakmıştır ve o cesetle baş başa çaresiz bir haldedir.

Özel yargıdır diye oluşturulan yasadışı görev makamları, Cumhuriyete karşı büyük bir tertibin aleti haline getirilmişlerdir.

Milyonlarca yurttaş, adalet kurumlarının kapısında yıllarca çırpınmakta ve adaletin yüzünü görememektedir.

Millet, adalete güvenini yitirmiştir. Türkiye’de bu adalet kurumlarının hukuka bağlılıklarına güvenerek bir çıkış yolu bekleyenlerin ümitleri tükenmektedir.

Artık kahraman değilseniz yargıç olamazsınız

İşte bu koşullarda Hallacı Mansur, insana güvenen herkesin paylaştığı bir iyimserlikle Yargıtay’a “Her hakikat bir fedai ister” mesajını yollamıştı.

Bugün Türkiye’de yargıç olmak, kahraman olmayı gerektiriyor.

Kahraman değilseniz, yargıç olamazsınız.

Hakikat ve adalet uğruna kendinizi ortaya koyacak ölçülerde namus birikiminiz yoksa, yargıç olamıyorsunuz.

Brecht, Galilei Galileo adlı oyununda, Galile’ye şunu söyletir: “Yazık o ülkeye ki kahramanlara muhtaç hale gelmiştir.”

Yazık Türkiyemize! Adalete ulaşmak için yargıçların kahramanlığına muhtaç düşmüştür.

Rennan Pekünlü ile göz göze gelin

Yanlış yere bakarsanız, ümitsiz gibi görünen bir manzaradır bu. Ama Rennan Pekünlü’nün hakikat düşmanlarını küçümseyen bakışlarıyla göz göze gelirseniz, ışığı da göreceksiniz.

Çok daha önemlisi, Türkiye’de hakikate baş koyan yalnız Rennan Pekünlü değil. Barikatların üzerine çıkan milyonlara bakın. Adaleti uygulayacak hakikat aşkını, Cumhuriyetimizi yeniden kuracak büyük cesareti orada göreceksiniz.

Türk milletinin bu büyük şahlanışı, örümcek ağları bağlayan bütün kurumları temizleyecek ve Türkiye’yi hiç kuşkunuz olmasın, hakikate de, adalete de kavuşturacaktır.

Biz, adalete erişmeyi, su içmek gibi sıradan bir eylem haline getireceğiz.

Doğu Perinçek

Aydınlık, Rota

31 Temmuz 2013