Binlerce yıllık kültür hala yaşatılıyor

İran’da bir Şeb-i Yelda daha coşkuyla kutlandı. Sofralar özenle hazırlandı, en güzel tatlılar, yemişler yılın en uzun gecesi, Şeb-i Yelda için misafirlere sunuldu. İran'da aileler Şeb-i Yelda için bir araya geldi. Yılın en uzun gecesi olan 20 Aralık’ı 21 Aralık’a bağlayan gece düzenlenen Şeb-i Yelda için İranlılar günler önce hazırlık yaptı. Yine gecenin vazgeçilmez ürünleri, nar, karpuz, kuruyemiş en çok tüketilenlerden oldu. 2 bin yılı aşkın bir gelenek olan Şeb-i Yelda kutlamaları kapsamında Hafız Divanı’ndan şiirleri okudun, fallarına bakıldı.

ŞEB-İ YELDA NEDİR?

Şeb-i Yelda (Yelda Gecesi), Fars kültürü ve Orta Asya geleneklerinde yılın en uzun gecesi olan 21 Aralık Kış Gündönümü'nü kutlamak için düzenlenen özel bir gecedir. "Şeb", Farsça'da "gece", "Yelda" ise "doğum" anlamına gelir. Bu nedenle Şeb-i Yelda, "doğum gecesi" veya "aydınlığın doğduğu gece" olarak ifade edilir. Çille Gecesi de denilen Yelda Gecesi, eski İran mitolojisinde Mitra’nın (ışık tanrısı) doğumu olarak kabul edilir. Karanlık gecenin ardından gelen ilk ışık, umudu ve yaşamın devamını simgeler.

TÜKETİLEN ÜRÜNLER NE ANLAM İFADE EDİYOR?

Bu özel gecede Aileler ve dostlar, evde büyük bir sofra etrafında toplanır. Şiirler ve hikayeler okunur, masallar anlatılır. Özellikle Hafız Divanı'ndan şiir seçmek ve anlamını yorumlamak çok yaygın bir gelenektir. Nar, Yelda Gecesi'nin en önemli sembollerindendir. Kırmızı taneleri, hayatın bereketini, aşkı ve yenilenmeyi simgeler. Kavun ve karpuz, sağlığı ve hastalıklardan korunmayı simgeler. Bu meyveler, Yelda Gecesi sofralarının olmazsa olmazlarıdır, çünkü kışın soğuk günlerinde yaz sıcaklığını ve bereketini hatırlatırlar.

Kuruyemişler, ceviz, fındık, badem, incir ve hurma gibi atıştırmalıklar sofrada mutlaka bulunur. Tatlılar, ağızları tatlandırmak ve gelecek yılın tatlı geçmesi için ikram edilir. Geleneksel olarak Hafız Divanı'ndan bir sayfa rastgele açılır ve çıkan şiir, gelecekle ilgili kehanet olarak yorumlanır. Bu, hem mistik hem de eğlenceli bir ritüel olarak yapılır. Mumlar ve ateşler yakmak, karanlığı yenmeyi simgeler. Ateş, aydınlığı ve sıcaklığı temsil eder. Bazı geleneklerde ateş başında toplanmak da eski ritüellerden biridir.